گلوبالیست‌ها و اربابانشان
یک اشتباه رایج میان بسیاری از ما این است که تصور می‌کنیم در دنیای سیاست‌های گلوبالیستی و مهره‌های دستگاه قدرت کابال، وابستگی‌ها و وفاداری‌های واقعی وجود دارد.
ممکن است بپرسیم، اگر سیستم سیاسی آمریکا تا این حد تحت نفوذ چین است، پس چرا آمریکا باید از مقابله با چین حمایت کند؟
ممکن است تعجب کنیم که مقامات کشوری که مدام شعارهای ضدصهیونیست سر داده‌اند داروهای ساخته و طراحی‌شده صهیونیست‌ها را وارد می‌کنند و به خورد مردمان می‌دهند.
دلیل این پرسش‌ها این است که هنوز یک سطح عمیق‌تر از سیاست گلوبالیستی جهان را درک نکرده‌ایم. یعنی سطحی که در آن جنگها، جنگ شرکت‌ها و صاحبان قدرت فرامرزی با ملت‌هاست، و نه جنگ کشورها با یکدیگر.
در این سطح عمیق که از دید اکثر مردم جهان فعلا پوشیده است، ملتها دشمن قدرت حاکم هستند. یعنی یک قدرت واحد وجود دارد که همه منابع را در دست دارد و اختیار همه دولتها یا اکثرشان را به دست دارد، و فقط یک دشمن وجود دارد که مقابل سلطه بی حدومرز آنها می‌ایستد: مردم.
در اینجا هر کشوری که توسط این حکومت گلوبالیست تسخیر شود، مانند فردی است که توسط اهریمنی تسخیر شده باشد. انواع مشکلات کوچک و بزرگ ممکن است در آن کشور به وجود بیاید. تورم و فقر، گرسنگی و قحطی، مشکلات محیط زیستی، و جنگها و تنش‌ها و همه اینها به نحو مصنوعی تولید می‌شوند. آن مقاماتی که عاملان گلوبالیسم هستند هیچ احساسی به میهن خود ندارند.
هیچ علاقه و عشقی به مردم خود ندارند. اصلا مردمی را به عنوان «مردم خود» نمی‌شناسند. اهریمنی که کالبدی را تسخیر می‌کند به آن خانه جدید احترام نمی‌گذارد بلکه از بی‌احترامی به آن لذت می‌برد و به دنبال نابودیش است.
گلوبالیست‌ها اهریمنانی هستند که از بدو تولد و کودکی آموزش می‌بینند و در کشورها نفوذ می‌کنند و ممکن است تغییر ظاهر بدهند و شعارهایی هم سر بدهند که بهتر رد گم کنند، اما حاضرند با کوچکترین دستور و فرمانی از اربابان خود، کشور خود را وارد جنگی بی‌دلیل کنند. این جنگ به سادگی فقط برای دستیابی به یک سری منابع پولی و منابع طبیعی است و هیچ ارتباطی به حق‌طلبی یک ملت ندارد.
این است که مقامات یک کشور ممکن است کشور خودشان را عامدانه وارد یک جنگ کنند و حتی سال‌ها در جنگ نگه دارند و حتی ویرانی شهرهای خودشان را وسیله‌ای برای کسب منفعت بدانند. یک فرد گلوبالیست کشور خودش را به آتش می‌کشد تا از طریق بانک‌هایی که در اختیار دارد پروژه‌های بازسازی را در اختیار بگیرد و سود سرشار به دست بیاورد و در این راه هزاران هزار هزار انسان و خانه را به آتش می‌کشد.
بی‌تردید زمانی برای همه روشن خواهد شد که پشت پرده جنگهای جهان چه بوده و چه گذشته است. وقتی کابال تصمیم می‌گیرد برای انحراف توجهات و یا منحرف کردن حرکت حق‌طلبانه مردم و یا بیداری ملتها، جنگی به راه بیندازد، برایش فرقی ندارد که علت ظاهری جنگ چه باشد، برایش فرقی ندارد کدام کشور به کدام کشور و به چه بهانه‌ای حمله کند، و برایش حتی فرقی ندارد که پیروز ظاهری جنگ کدام طرف است.
می‌دانید چرا؟ چون هر دو طرف جنگ یعنی ملتها و کشورها، بازنده‌اند، و پیروز آن جنگ، سرمایه‌داران و بانکداران کابال و بنیاد راکفلر و بنیاد راسچیلد و بنیاد فورد و بنیاد سوروس و امثال اینها هستند که وارد می‌شوند و در عوض هزینه‌های بازسازی، آن ملت را تا ابد بدهکار و برده خودشان می‌کنند. حالا متوجه شدید چرا هیچ جنگی پیروز واقعی ندارد، مگر اینکه با دشمن واقعی خودمان بجنگیم و بر وی پیروز شویم. دشمنی که یک کشور نیست، دشمنی که یک ملت نیست، دشمنی که یک اعتقاد نیست، دشمنی که یک قومیت یا نژاد نیست. انسان‌ها و ملتها دشمن همدیگر نیستند.
گلوبالیست‌ها وطن ندارند. وطن آنها پول است. و اربابان گلوبالیست‌ها افرادی هستند از انسان و غیرانسان که هدفشان خرد کردن تمدن انسانی روی زمین و به زانو در آوردن انسان است.
بانکدار گلوبالیست قدرتمند، ژاک اتالی، در سال ۱۹۸۱ زمانی که مشاور ارشد رئیس جمهور وقت فرانسه بود در مصاحبه با مایکل سالومون چه گفت؟
اتالی: «در آینده، مسأله اساسی، یافتن راهی برای کاهش جمعیت خواهد بود. ما با سالخوردگان شروع خواهیم کرد، زیرا بلافاصله پس از آنکه سن فرد به بالای ۶۰ یا ۶۵ می‌رسد، طول زندگی فرد از عمر تولیدگری وی فراتر رفته است، و این برای جامعه هزینه دارد؛ سپس به سراغ ضعفا می‌رویم، و سپس بی مصرف ها که کاری برای جامعه انجام نمی‌دهند زیرا تعداد آنها بیشتر خواهد شد، به خصوص احمق ها. اتانازی (قتل از روی ترحم) این گروهها را هدف خواهد گرفت.
اتانازی بایستی ابزار اصلی در جوامع آینده ما باشد، در همه موارد. البته ما نمی‌توانیم مردم را اعدام کنیم یا اردوگاه ها را بر پا کنیم. ما کاری را می‌کنیم که فکر کنند به مصلحت خودشان است و اینگونه از شرشان خلاص می‌شویم…
یا چیزی پیدا می‌کنیم یا ایجاد می‌کنیم، یک پندمیک (بیماری همه گیر) که افراد معینی را هدف قرار می‌دهد، یک بحران اقتصادی واقعی، یا نه، یک ویروس که سالخوردگان یا افراد دارای اضافه وزن را هدف بگیرد، مهم نیست، ضعیفان تسلیم آن خواهند شد، ترسوها و احمق ها باورش خواهند کرد و درخواست می‌کنند که درمانشان کنیم.
ما البته حتما از قبل درمان را طراحی خواهیم کرد، درمانی که راه حل خواهد بود.
به این روش احمق ها خودشان را مشخص و معلوم می‌کنند. خودشان با پای خودشان به سلاخی می‌روند.»
این صحبت‌ها واقعی است و می‌توانید در لینک زیر هم صحبتهای ژاک اتالی را مطالعه کنید. این نگاه و دیدگاه مقامات و مسئولین کشورهایی است که توسط گلوبالیسم تسخیر شده‌اند.
Globalist Banker Predicted Scamdemic & Genocide of The Useless
گلوبالیسم دشمن واقعی انسان‌ها است. گلوبالیسم عامل تضعیف اخلاق، پایمال شدن ارزش‌ها و آشفتگی بی‌حد‌ومرز در جهان ما است. گلوبالیسم عامل ایجاد جنگهای مصنوعی و آوارگی مردمان و بی‌ثباتی مناطق مختلف است. دشمن را اشتباه نگیریم. هیچ ملت و کشوری دشمن ما نیست. گلوبالیسم هر ملتی را، مطلقا هر ملتی را که به قدر کافی هوشیار و آگاه نباشد و مبارزه نکند را، به سلاخی می‌برد.
