یالدابائوث
[اتحاد نور: متن زیر بخشی از گزارش فوریه ۲۰۱۷ کبرا است و جهت آشنایی با موجود پلاسمایی یالدابائوث منتشر می‌شود]
… نیروهای نور موفق شده اند بیشتر ناهنجاری پلاسما را از منظومه خورشیدی و ورای آن پاکسازی کنند، و اکثریت عمده ناهنجاری پلاسما با بیشترین تعداد بمبهای توپلت باقی مانده اکنون نزدیک زمین، و در ناحیه ای به شعاع سه برابر زمین از مرکز سیاره جمع شده است.
این ناحیه «سر» موجود یالدابائوث است، و ناحیه چاه ناهنجاری کوانتومی است که قرنطینه زمین در آن قرار دارد. در مقاله زیر، لبه این میدان پلاسمای نابهنجار، به عنوان سپر پلاسمایی plasma shield
توصیف شده است:
http://news.mit.edu/2014/plasma-shield-against-harmful-radiation-1126
گروه کیمرا این پلاسمای نابهنجار را به وسیله یک میدان اسکالار که مهمترین فرکانس های رزونانت آن ۱۱/۷۶ هرتز (مطابق امواج مغزی آلفا) و ۱۵/۶۸ هرتز (مطابق امواج مغزی بتا) است در موقعیت نگه می‌دارد. این دو فرکانس، فرکانس های پایه “پرده” یا Veil هستند.
برای مقابله با برخی تأثیرات مضر میدان اسکالار “پرده”، می‌توان از طنین های بینورال همان فرکانس بهره گرفت:
آنچه اصطلاحا «پاهای» یالدابائوث خوانده می‌شود، در واقع تارهای پلاسمایی هستند که دائما درحال تغییر وضع و حالت هستند، و یکی یکی حذف نمی شوند بلکه با پیشروی نور، در حال انحلال تدریجی همزمان هستند.
بایستی بدانید که یالدابائوث یک انگل پلاسمایی است که از پلاسمای خورشیدی سالمی که همیشه از خورشید ساطع می‌شود و توسط بادهای خورشیدی در سراسر منظومه خورشیدی منتشر می‌شود تغذیه می‌کند.
تراکم تارهای پلاسمای نابهنجار یالدابائوث به همراه بمب های توپلت سراسر منظومه اکنون به سرعت در حال کاهش تا نقطه انحلال تقریبا کامل است و حالا اساسا فقط «سر» یالدابائوث باقی مانده است. این «سر» متشکل از لایه های متعددی از پلاسمای نابهنجار است که در ۲۶ هزار سال گذشته بر سطح سیاره قرار داده شدند.
متن از:
http://2012portal.blogspot.com/2017/02/situation-update.html?m=1
